Wilmyr Parpana Paradero (1988- 2009)

si Wilmyr at ang kanyang paraiso...

Para Kay Wilmyr

Sa ating bawat pagtulog,
humihiga tayo dala ang sakit,
pait at sayang natamo
sa buong hapon ng pagpapagal,
paglaban at pagkapit para sa ating mga buhay.

Ibibigay ng unan, kumot at katre
ang pahingang nais ng kalamnan;
at ibibigay sa atin ng gabi,
ang mga panaginip na pansamantalang
maghihilom ng mga nagnanaknak na sugat
ng ating mga kalooban.

At bukas babangon tayo,
may lakas sa binti, talas sa isip
at buhay na damdaming
nagnanais na tayo ay sumulong
sa kabila ng marahas na mga daluyong.

Subalit sa iyong pagtulog,
ipinagkait sa iyo ng gabi
ang pagkakataong magmulat
ng mga matang nakapagpahinga,
at mga binting handang maglakad,
tadyakan ang anumang haharang sa pangarap mo.

At kaming mga naiwan mo,
nagtatanong, naghahanap
bakit ikaw pa?
Samantalang sa hardin ng buhay,
napakaraming ligaw na mga damo!
Bakit isang ubod pa lamang
ang napiling bunutin ng mapaglarong
mga kamay ng kamatayan?

Ngunit huwag kang mag-alala,
ang alaalang iniwan mo
ay hindi lamang nagmarka sa gunita
kundi pati na rin sa aming
mga pagal na katawang
nakadaupang-palad, nahagkan,
nakasama mo at nakitawa sa iyo.

Kasama namin
ang lahat ng naging iyo at amin.
At sa tuwing sasagi ka sa aming isip,
Dala namin ang panalanging
sa pagtulog mo
ay iyong nakamulatan
ang hinahanap mong paraiso.

-------------------------------------------------------------------------------------------------

Magpahanggang- ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala sa balitang nabasa ko. Tinext lang ako ni Bry, sa parehong number ng dual sim ko na fone - patay na raw si wilmyr...

Tiningnan ko sa isa ko pang inbox, medyo umaasa na iba ang nakasulat, pero ganoon pa rin ang nakalagay, nakasulat sa mga letrang 'di man lang alam ang hatid nilang mensahe - patay na raw si wilmyr...

Nung nakaraang dalawang sem ay naging kaklase ko pa si Wilmyr. Sa totoo lang, hindi siya ang tipong bigla na lang aagawin ng dilim sa kanyang pagtulog. Si Wilmyr ay malusog at puno ng enerhiyang tumatawa pa sa ilang mga biro ko. Ito ang Wilmyr na naaalala ko.

Pero nung gabing ako ay nagsasaya ng aking kaarawan, si Wilmyr naman ay nakikipambuno kay Kamatayan sa kanyang tulog. Kaya hindi ko maiwasang malungkot ng todo, dahil hindi inaasahan ang pagkawala niya. Sabi ko nga sa kanyang Facebook profile, ang pakiramdam ko ay nanakawan. Nanakawan ng isang kaklase at kaibigan. Ang masakit pa, ang magnanakaw na ito ay siya ring kakaharapin ko balang-araw at dapat din sana ni Wilmyr, ngunit ang balang- araw ni Wilmyr ay biglang naging kinagabihan sa akin.

Tsong, salamat sa lahat. Kahit na hindi tayo masyadong nagkakilala ng matagal, alam ko, na nasa mas komportableng lugar ka na ngayon. Dangan nga lamang, eh hindi mo na mararanasang muli ang mag-type ng paper para kay Ma'am Baylon, ma-late sa klase ni Sir Saguil o magpakapuyat para sa thesis. At alam kong hindi ka naiinggit na mararanasan namin ang mga ito, hehehehe... (uy nakatawa na yan!) Pero alam ko ang kinaiinggitan mo eh yung mga magagandang bagay na maaari pa sanang mangyari sa buhay mo. Huwag kang mag- alala, ikukuwento ko sa iyo 'pag dumating na ang balang- araw ko. Sagot ko na ang gin, 'kaw na bahala sa pulutan.

Para kay Wilmyr - anak, kapatid, kaibigan at lingkod bayan mula sa National College of Public Administration and Governance.

Kailan ba mamamatay ang isang tao? Kapag nalason siya o nalagutan ng hininga? Mamatay lamang ang isang tao kapag nakalimutan na siya ng iba... - One Piece, Filipino Dubbed